5- (Little) Petra - ongekend mooi! #wereldwonder!

(Little) Petra

De route naar Little Petra hadden we dit keer wel gedownload en dus vertrokken we (zolang mogelijk met de airco uit, want ik was de afgelopen nachten net een blaffende zeehond)!

Het was ongeveer één uur rijden en de weg erna toe was net een rollercoaster uit een pretpark. De bordjes met de hellingsaanduiding waren grotendeels verweerd en dus kon ik het percentage niet lezen. Niet dat me dat iets gebracht had overigens, want het voelde als een rode- en op sommige momenten zelfs zwarte skipiste waarbij we geen idee hadden wat ons na de helling te wachten stond!

Eenmaal aangekomen in Little Petra was er – aan de hoeveelheid auto’s te beoordelen- geen hond, en nee die kunnen ook niet rijden. Anyway, we pakten de rugzak en liepen naar de ruïnes waar we bijna direct aankwamen bij de bekende ingang. Een man, gids, sprak ons aan en bood zich aan als gids waarop we in eerste instantie bedachten. Naja goed, voor hen is het ook een inkomen, dus oké laat gaan! Hij ging met ons mee en net als Salem gisteren, werd hij gebombardeerd tot onze persoonlijke fotograaf. Hij vertelde ons veel over de verschillende ruimtes die in het kleine stadje bewaard waren gebleven; de woonkamer, de slaapkamers, de doucheruimten, maar ook de keuken waren eigenlijk allemaal hetzelfde en daardoor op hun eigen manier indrukwekkend. Het waren voornamelijk vierkante ruimtes uit de rots gehouwen waarin vuur gestookt werd om warm te blijven. Vervolgens klommen we -zei hij- 200 trappen waar we een prachtig uitzicht hadden over Little Petra en thee dronken. Tijdens het thee drinken wilde onze gids nog even dat ik de traditionele kleding aantrok waarna hij ook mijn sjaal beter om mijn hoofd bond (ik voelde me net een sjeik en bijzonder onaantrekkelijk, maargoed ik geloof dat de lokale bevolking het wel prima vond. Helemaal toen ik ook nog gezichtsbedekking kreeg en hij vertelde hoe de man het stuk stof voor het gezicht tijdens de bruiloft optilt bij de vrouw om haar te kussen). Hop, snel die kleding uit!

Petra

Onze guide had een kapotte slipper en vroeg of we hem mee konden nemen naar zijn huis waar we mee naar binnen mochten terwijl hij zijn slipper zou vervangen. We leerden zijn zus kennen en ik stond versteld van de inhoud van het huis. Een ruimte van ongeveer 8x 12 meter, volledig bedekt met tapijt op de vloer en langs de muren een rand met kussens. Een tv aan de muur en verder vooral een enkel schilderij met een pilaar in het midden van de ruimte. Fascinerend hoe de inhoud en de sfeer van onze huizen verschilt.

De guide was klaar en was in de tussentijd nog even snel naar de supermarkt gelopen waarna hij – toen hij in de auto zat- vroeg of we hem in het volgende dorp af wilden zetten… naja vooruit dan! We hadden hem al het dubbele betaald, waar hij raar genoeg niet op reageerde, maar we brachten hem naar het volgende dorpje. Hij bood meer dan eens aan zijn nummer op te slaan zodat hij kon helpen als we iets nodig hadden, of een verblijf nodig hadden waar hij dan ook voor ons zou koken. Voor dat laatste hebben we vriendelijk bedankt.

Maxime, de navigator, was bijna verbannen naar de achterbank nadat ze me liet schrikken door te schrikken van een over de straat vliegend plastiv zakje (waar er hier echt heel veel van zijn!) omdat ze die aanzag voor een overstekend dier, bij de vraag: “rechts vrij?” te antwoorden met: “nee, we moeten naar links”, en commentaar op mijn rijstijl (vooral over de snelheid waarmee ik over drempels ging en of ik kon inhalen of niet). Uiteindelijk mocht ze toch blijven op de bijrijdersstoel omdat het zonder haar voorin de auto toch een stuk ongezelliger is!

Rond 1600 uur waren we in Wadi Musa waar ons hotel, Rocky Mountain Lodge, lag. We kregen te horen dat we een upgrade kregen en uitzicht hadden op de mountains en een dubbelbed kregen in plaats van twee losse bedden. Ik had een gokje gewaagd via booking.com en gevraagd of we een kamer met nice view konden krijgen. De assertiviteit betaalde zich uit!

Om 1630 uur hadden we al honger omdat we niet echt geluncht hadden en vroegen naar een aanbeveling voor een restaurant. De eigenaar, Mo, vertelde dat Al Wadi een goed restaurant was. En dat was het! We hadden weliswaar nog maar 33 JD (ongeveer 38 Euro) en wilden eigenlijk pinnen, maar waren de pasjes vergeten. Dat betekende dat we in het restaurant niet alles konden kiezen!

We besloten twee hoofdgerechten te delen; Mansef (traditioneel Jordaans eten = lam met rijst en een gele saus) en moussaka. We kregen brood vooraf dat op een bijzonder interessante wijze gemaakt werd! Een ronde over waarbij een bolletje deeg, net als bij een pizza, uitgegooid werd tot een dunne schijf die op een kussen gelegd werd. De ronde over, die lager stond dan een tafel, werd geopend en een vuur werd onderin zichtbaar. Vervolgens flatste de ‘bakker’ de pannenkoek tegen de rand van de oven aan waar hij bleef plakken. Na 1 minuut kregen we een heerlijk knapperig dun brood dat geserveerd werd met hummus en olijfolie.

We kregen erna gratis thee en een shisha pijp en raakten aan de praat met Andrew, een Poolse reiziger.

We bedankten Jeff voor al zijn gastvrijheid en liepen – met een fles gratis water onder de arm- naar ons hotel waar we tussen 1700 en 2200 uur warm konden douchen en daar dankbaar gebruik van maakten!

In de sfeervolle met rood beklede rooftop genoten we nog van de restjes eten die we meegenomen hadden en om 2300 uur gingen we naar bed aangezien de wekker om 0545 uur stond..

Wist je dat:

·       … we op de eerste verdieping in de kelder slapen en een fenomenaal uitzicht hebben op de bergen en de stad?

·       … ze hier borden hebben met : “Pas op overstekende schapen” (maar dan als afbeelding)?

·       … Maximes bijnaam van de gids: Warda was, dat roos betekent?

·       … mijn bijnaam Qamar was, dat maan betekent?

·       … Jordanen fan zijn van katten en minder van honden? (maar beiden verzorgen, ook als ze op straat leven!)

·       … ik inmiddels ook mijn oordopjes kwijt ben?

·       … Petra één van de Zeven Wereldwonderen is?

Om 0500 uur ging de wekker zodat we op tijd bij Petra konden zijn. Om 0600 uur stond er al een kleine rij, maar om 0615 uur konden we naar binnen nadat we onze Jordan Pass als joker gebruikt hadden voor een gratis entreekaartje wat normaal 50 JD zou kosten. We liepen via de rode main route langs de Siq en kwamen uit bij The treasure waar de eerste echte fotoshoot startte. In tegenstelling tot menig ander land waren we bijzonder behulpzaam zonder vraag om geld of opdringerigheid. Na the treasure liepen we door naar een koffietentje waar we rond 0830 een koffie haalden en genoten van de opkomende zon. Waar ze bij the treasure tours aanboden naar de View of Sacrifice, had ik gelezen dat je op eigen houtje kon gaan waarna we begonnen aan een steile klim van 200 (niet regelmatige, uit stenen gehouwen) treden. Met zweet op de rug en overal anders stonden op bij de offerplaats met een wonderbaarlijke panorama uitzicht over Petra. Blauwe lucht, 25 graden in ochtend en een katje dat maar bleef miauwen en mijn halve brood verorberde. We liepen een andere route naar beneden via de oranje route, en onze wegen met Andrew splitsen ons aangezien hij vandaag naar the monastery wilde en wij liever naar het viewpoint van the Treasure gingen via de groene route die langs de tombs voerde. Het navigeren bleek toch een dingetje tijdens deze vakantie toen we op een punt aankwamen met een fantastische blik op de main route. Kleinigheidje was dat de lokale bevolking beneden naar ons stond te schreeuwen en wijzen dat we daar vooral weg moesten en dat we – blijkbaar- de verkeerde kant op liepen!

We liepen de ‘juiste’ kant op naar beneden om vervolgens een onbekend aantal treden (nee geen traptreden zoals wij ze kennen) op te lopen naar de viewpoint vanwaar we van boven op the Treasure konden kijken! 20 km later, 9 uur later hadden we een fantastisch authentiek plekje op de berg gevonden met een geweldig uitzicht over de oude stad Petra.

Het uitzicht loonde zich maar behoefte geen uren dus klommen we weer terug..

Wist je dat:

·       … de bedden hier alleen een hard of nog harder matras kennen

·       … je met de Jordan Pass (75 JD) bij bijna 40 excursies en uitjes gratis entree hebt en dit ook geldt als visa?

·       … 75 JD ongeveer 91€ is?

·       … JD staat voor Jordaanse Dinar?

·       … je ongeveer iedereen kunt vragen welke opties er zijn voor bijvoorbeeld ‘the backdoor= een shortcut naar The Monastery) en je van letterlijk iedereen die je vraagt een ander antwoord krijgt; ..nee is er niet// ..ja dat kan maar enkel met een gids, dat vindt je nooit alleen en als je verdwaalt vinden we je nooit meer terug// .. ja dat kan, dan zet je de auto bij de hoofdingang van Petra neer// .. ja dat kan, je kunt je auto bij ‘the backdoor’ neerzetten// .. ja, dat kan, maar als je je auto bij ‘the backdoor’neer zet komt de politie etc!

·       … ezels, kamelen en mannen(husbands) het thema van vandaag kon zijn omdat ons overal gevraagd werd of we een ezel (die ons kon dragen) wilden, of een ‘husband’. Blijft bijzonder om te horen van een jochie wat de leeftijd van 18 nog niet bereikt heeft?

Backdoor Petra/ Little Petra

De eerste dag in Jordanie was bewolkt, maar wat zijn we gezegend met een fantastisch weer! Elke dag tussen de 24 en 32 graden met een strakblauwe hemel en af en toe een briesje. We lopen elke dag in het lang gekleed, dus zeker dat briesje is welkom bij deze – heerlijke- temperaturen. Nee je hoort me niet klagen. Goed, to be honest moeten deze twee kleine zweetotters binnenkort wel een drycleaning zoeken omdat we de illusie hadden kleding weer ongewassen mee naar Nederland te nemen.

We ontbeten op ons gemak op het dakterras dat een binnen-en buiten gedeelte heeft. Het binnengedeelte is compleet bekleed met rode stof, versierd met meerdere dikke- en dunne strepen in donkere kleren erover heen. Met compleet bedoel ik ook echt compleet. Op de vloer liggen tapijten die de gehele oppervlakte bedekken en tegen de muren en het plafond is dezelfde stof bevestigd als waar het meubilair van gemaakt is. Met meubilair bedoel ik dan zitkussens op de grond en tafels waarvan alles behalve het blad bekleed is met dezelfde stof. Aan het plafond hangen Oosterse lampen. Ik weet niet welke voorstelling dat je nu hebt en of ik het passen heb omschreven, maar het is geweldig sfeervol! – al moet ik er niet aan denken hoe je die stof stofvrij houd maargoed, dat is gelukkig niet mijn probleem!

Het ontbijt bestond uit een zelfgemaakt brood met boter, hummus, falafel en komkommer met een sterk kopje koffie erbij. Na ons ontbijt pakten we alles in en lieten de tassen achter in het hotel. We hadden inmiddels al 8 verschillende verhalen gehoord over hoe bij de backdoor te komen van de monastery. Het enige gedeelte van Petra dat we wilden zien, maar gisteren na 20km niet meer op konden brengen om nog te gaan bekijken. Fair point; we hadden ook twee dagen uitgetrokken voor Petra. Omdat we nog 1 uur en 45 minuten naar Wadi Rum moesten rijden en onze eta daar als 1630 aangegeven stond, wilden we niet te lang wandelen vandaag. Na wat speurwerk hielden we rekening met 1,5 uur heen, en 1,5 uur terug wandelen. We reden naar het startpunt van de backdoor, vanuit Petra gezien net voor Little Petra, toen we onze fotoguide van The Treasure in de winkel zagen. We reden door en kwamen aan het bij vermoedelijke startpunt maar zagen vooral één grote zandvlakte voor een aantal hoge bergen. Parkeren of niet.. het bordje wat we vonden zei van niet. Ik reed door en uiteindelijk weer terug. We gaan het doen. Wat gaan ze doen? Boete? Auto afslepen? What’s life without a risk?

Na 1, 5 uur wandelen over rotsen, ongelijkmatige trappen door de natuur gesleten en een fenomenaal uitzicht waarbij elke stap het waard was, kwamen we aan bij the Monastery. Een soortgelijkende beeltenis als The Treasure maar dan nog groter! We waagden er een fotoshoot aan en hoorden onder ons; ANOUK! Tegelijkertijd hielpen we anderen met hun fotoshoot en zagen we de gasten uit het Dana Ecocamp… alsof we hier thuis waren!

We liepen de 900 treden naar beneden en moesten dan nog 20 minuten lopen om opgehaald te worden door een vriend van Jack Sparrow die ons naar onze auto zou brengen. 20 minuten werd op slippers in de volle zon met een helling van ongeveer 20% bijna een uur, maargoed, de auto stond er nog zonder boete!

Via het hotel reden we naar Al Wadi waar we lunchten en om 1400 uur vertrokken naar Wadi Rum.