1- Apen- olifanten- palmbomen- kokosnoten- jungle- strand- verse vis- tempels- bananenbomen

SRI LANKA de PAREL van Azië

Negombo/ Jaffna/ Anuradhapura/ Trincomalee/ Sigiriya

Negombo                                                                                                                                   dag 1- 2-3

Tot de laatste minuut – mijn vlucht had 2 uur vertraging- was ik licht sceptisch of mijn vlucht vanuit Kathmandu, Nepal naar Colombo, Sri Lanka, zou vertrekken. In de ochtend moest ik opnieuw geld opnemen omdat ik niet gerekend had met een extra overnachting in Nepal. Ik werd voor de tweede keer, door dezelfde chauffeur naar het vliegveld gebracht en liep door de healthdesk en security als een profi. Bijzondere volgorde wel, want na de healthdesk en de security ging ik naar de check-in waar ik zonder mokken mijn ticket kreeg. (Whoop whoop!!) Vervolgens liep ik naar de gate – dacht ik- waar een hal op me wachtte met een aantal winkeltjes met Nepalese producten maar dan de prijs x3 van Thamel, het centrum van Kathmandu. Van mijn laatste centjes onderhandelde ik over een sjaal dat mijn souvenir zou worden vanuit Nepal. Zou ik dan toch eindelijk echt vertrekken? Na de winkeltjes en eet-en drinkgelegenheden moest ik weer door de security waarbij vrouwen een eigen rij hadden. Joh, dat loopt lekker door! Ik had nog 1,5 uur voor vertrek en deed me tegoed aan water en mijn energierepen – tja het leven bestaat uit keuzes en die kasjmieren sjaal was een leuk souvenir!- Na 1,5 uur dacht ik er iets anders over toen mijn vlucht 2 uur vertraging bleek te hebben!

Goed, die repen kwamen me inmiddels de neus uit maar ik had er zelf voor gekozen. Srilankan air maakte echter alles goed!

Ik zat in het vliegtuig naast twee Nepalezen die volgens mij nog nooit gevlogen hadden. ABC of DEF in het vliegtuig telde niet, ze zaten toch op rij 18? Oké dat vind ik prima maar toen kwam het eten en werd er pas besteld toen ik besteld had.  Bij de vraag wijn of bier was ik aangenaam verrast en besloot mijn eerste wijntje te nemen sinds maanden. Ik zag dat de mannen ook rode wijn namen en zag ook dat hun tempo best hoog lag en toen ik mijn glaasje voor een kwart leeg had, was hun glas leeg en werd bijgevuld. Toen mijn glas half leeg was, was hun glas leeg. De mannen keken me aan toen een van de twee zei: “best lekker, wat is dit??” Werd ik nou voor de gek gehouden?? Voor alles is een eerste keer zeggen ze!

Ze pakten stiekem hun lijmtabakspulletje wat ze kauwen en na een tijdje uitspugen en waar je high van schijnt te worden. Goede combi ook met die wijn, maar ik genoot van het stiekeme schouwspel.

Ongelooflijk, zonder problemen en mét een vol buikje kwam ik aan in Sri Lanka!

Ik nam een Tuk Tuk vanaf het vliegveld naar mijn hostel in Negombo; even acclimatiseren aan het strand!

Negombo is een stadje wat in verhouding met de rest van het land relatief weinig te bieden heeft, maar het strand, het lokale eten uit een tentje  en medereizigers uit België en India maken het een warm welkom.

Het hostel stond in de steigers en zoals iedereen had ik een eerste indruk van het hostel. De gemeenschappelijke ruimte buiten was het centrum van een bouwplaats. Binnen was het klein en warm – al was de dorm voorzien airco- maar zoals de Nepalezen me weer lieten inzien oordelen we vaak te snel -zelden mensen leren kennen die zo oordeelsarm zijn als de Nepalezen; ze laten iedereen in hun waarde- was dit een geweldige plek, gerund door een man met het (gouden) hart op de juiste plaats! Het is eigenlijk ook irrelevant hoe iets eruit ziet als het je het gevoel geeft dat je je in een ander huis dan je eigen huis, thuis voelt. De hosteleigenaar vertelde onder het genot van Arrack en citroen Gin – lokale dranken- over de cultuur, het typische eten en over een Ayurvedische dokter in Anuradhapura die zelfs botbreuken kan genezen met kruiden die hij zelf plukt uit de jungle. De Belg begon te lachen en vroeg me hoeveel moeite het mij zou kosten om hem zijn been te breken. We haalden eten in een lokaal tentje van ongeveer 6m2 waar ze voor 600LKR (ongeveer 2,50€) 2 porties Kottu, twee rottis en twee cola verkochten. Kottu is het lokale gerecht en zijn brede rijstnoedels met groente en/ of kip en ei die vervolgens voor serveren klein gehakt worden. Roti is een -vaak driehoekig- dun pannenkoekje gevuld met aardappelen, groenten en/ kip en ei en wordt in een pan gebakken. Cola spreekt voor zich, maar light of zero hebben ze hier niet en ook wordt de meeste cola verkocht in de -voor ons- ouderwetse glazen flessen van 0,2l.

Ondanks dat Negombo vaak als startplaats gebruikt wordt na de landing is de vismarkt geweldig en zie je er al de eerste Nederlandse invloeden in de overblijfselen van een Dutch Fort.

Vanuit Negombo ging ik samen met mijn Indiase medereiziger met de bus naar Jaffna; de geschiedenis en de overblijfselen van de oorlog tussen de Tamil en de Segalezen bekijken. De bus was al een beleving op zich en betrof een ‘disco’ bus in prachtig blauw en vooral heel veel plastic – makkelijk schoon te houden denk ik- en had twee speakers in de bus waar de Segalese muziek uit knalde! – Best leuk voor even, maar na 9 uur is het wel goed geweest.- 9 Uur later kwamen we aan in Jaffna, helemaal in het Noorden van Sri Lanka.

Jaffna                                                                                                                                         dag 3-4-5

Zoals bijna alle andere bestemmingen die ik aangedaan heb had ik me niet bijzonder goed ingelezen in wat er precies te doen was, buiten het feit dat er geen toeristen naartoe gingen. Je zou aan kunnen nemen dat dat was omdat er geen zak te doen was, maar niets was minder waar. Pas na het beëindigen van de oorlog in 2009 mogen er toeristen naar Jaffna en helemaal in het Noorden gelegen is het qua reisafstand geen aantrekkelijke bestemming. De bus erheen was echter al een ervaring op zich – los van de disco setting was het uitzicht fenomenaal. In het hostel kregen we een kaart aangeboden waar we onder het genot van een biertje een analyse op los lieten wat te gaan doen en wat niet. We reserveerden een scooter (hij), planden een route (ik) en smeerden erop los met Deet 80% - dat weliswaar in NL verboden is, maar hoognodig is bij een luchtvochtigheid van 92% en heel veel muggen die je graag als bloeddonor zien-.

We reden naar Fort Hammeniel (een oude gevangenis op een eiland) maar vanwege Corona mochten we niet naar binnen, via het strand konden we buitenom wel een kijkje nemen. Met de bewapende militairen in onze kielzog liep ik door totdat mijn buddy riep dat ik moest stoppen. Hij wilde namelijk niet in de problemen komen en ‘ik deed gewoon’ terwijl hij wat meer grenzen zag. Uiteindelijk werd ik teruggefloten door de militair – die gewoon zou kunnen schieten als hij wilde- en nam een prachtige schelp, zo eentje met zo’n draaitorentje, mee op de weg naar huis.

Jaffna kenmerkt zich door een jungleachtig gebied met zandwegen waar langs de weg ontzettend veel verlaten, beschoten huizen staan die in- en na de oorlog verlaten zijn. Niet alleen huizen, maar ook hele tempels zijn geruïneerd. We kregen een kijkje in een tempel in wederopbouw die al 15 jaar gerenoveerd werd- en nog eens 15 jaar zou duren- omdat elke vorm in elke steen met de hand uitgehouwen moet worden. Door de stromende regen reden we door naar de sacred spring. The sacred springs is een plaats waar vanuit het Hindoeïsme geloofd wordt dat al je zonden vergeven worden door te baden in de sacred springs. Het viel met bakken uit de lucht en we waren tot op het bot verregend toen we daar aankwamen. Met het referentiekader vanuit Fort Hammeniel verwachtte ik een gesloten deur toen er een heel welkomscommittee stond!

Of we wilden baden?? Nou en of!! We werden gescheiden en ik werd naar de female department gebracht – een eigen sacred springs-! Kleren aan of uit? Geen idee. Aangezienmijn jurk al doorweekt was besloot ik voor ‘kleren aan’ te gaan. Vrouwen willen af en toe een charmante foto van zichzelf en ik dacht dat dit wel een geschikt moment was en dus zette ik de camera aan op opnemen zodat ik er een foto uit kon knippen. Ik liep – zo elegant mogelijk- naar de trap aan de overzijde en zette de eerste stap het water in. Rustig lopen, anders krijg je bewogen foto’s. Ik voelde de grot onder mijn voeten wegglijden, mijn armen de lucht invliegen en mijn lichaam achteroverkantelen. Ja hoor, daar ga je dan.. wat een charmante foto moest worden werd een hilarisch filmpje – niet toonbaar overigens.

We lunchten in een lokaal tentje om te regen te ontvluchten, maar omdat dit zo’n niet toeristisch gebied is, kreeg ik – net als iedereen- een bord met daarover een plastic laag waarop rice and curry geserveerd werd met gingerbeer. Zonder bestek. Ja, ik had het wel gezien, maar hoe dan? Ik wastte mijn handen en hoppakee, roeren maar met die vingers door die rijst, concentreren en zorgen dat die korrels je mond bereiken.

Als duiker was ik erg nieuwsgierig naar de bottomless well. Hoe kan een Well nou bottomless zijn!? We reden erheen. Een mysterie dat jarenlang bestond en waarvan geloofd werd dat er geheime tunnels waren richting de oceaan. – spoileralert- Het mysterie is opgelost en ondanks dat ik nu weet dat de well/ put 52,5 meter diep is en 3 carts ( van die ezelkarren) op de bodem heeft liggen, ben ik gefascineerd door het verhaal erachter.

Onderweg reden we door massa’s gebrandmerkte – agh zielig :() koeien en kwam ik terecht bij vissers. Nouja vissers. Die mannen stonden tijdenlang zo stil als een stokstaartje in het water met een net opgevouwen in hun handen en zodra ze ergens een school vissen spotten gooiden ze hun net uit en probeerden de vis binnen te halen. Ik mocht er niet komen, maar kwam er toch en kreeg een kijkje in de werkwijze. Bewonderingswaardig, werkelijk waar.

We reden verder toen we staande gehouden werden door de politie. ‘Niks aan de hand’. Mondkapje op  (kost je anders 20€ wat vet veel is hier) en door.. zou je denken! Rijbewijs?! Mijn buddy, als bestuurder, gaf zijn rijbewijs af. Gekibbel onderling tussen de drie agenten. Anzam verstond Tamil – de taal- en vertelde dat hij weliswaar een internationaal (en niet alleen Indisch) rijbewijs had, maar dat vonden ze toch niet zo tof. Een kleine 150€ boete stond ons te wachten. Joh, wat je niet allemaal van 150€ kunt doen! Nou in ieder geval lullen als brugman en toen we wegreden zonder bekeuring beloonden we onszelf met een biertje in het hostel!

We liepen over de markt terug naar ons hostel en ik kocht onderweg nog een sarong die Anzam me leerde dragen als rok. Een sarong is een soort kabelsjaal maar dan XL. Kabelsjaal hoor ik je denken? Ik bedoel een heel lang stuk stof dat aan een kant aan elkaar genaaid is als een soort col, maar dan dus zo groot dat je erin kunt stappen, om kunt rollen en er een rok van kunt maken. Naja goed, nog geen beeld? Dan zal ik een foto uploaden. #prachtige kleuren en materiaal!

Anuradhapura                                                                                                                           dag 5-6-7-8-9

We besloten in plaats van de enerverende bus dit keer de trein te nemen en boekten één ticket naar Anuradhapura, waar ik uit zou stappen en één ticket naar Colombo in de tweede klasse.

De trein bleek 2 uur vertraging te hebben en ik bedacht me dat ik Skipbo bij me had! We speelden Skipbo op de plastic stoelen op het perron en de tijd vloog voorbij. Er was echter iemand die niet tegen zijn verlies kon.. ;)

Geweldig hoe het ‘treinen’ hier gaat! Een ticket boek je vooraf want de treinen zitten vaak bomvol en elke trein heeft een 1e, 2e en 3e klasse. De eerste klasse heeft airconditioning en de deuren en ramen kunnen niet open. De 2e klasse heeft individuele stoelen – je krijgt een stoelnummer- en de ramen en deuren kunnen open, de 3e klasse heeft geen genummerde stoelen en vol is -nooit echt- vol en dus hangen in de 3e klasse soms de mensen buiten. Ook was er een restaurantwagon waar je – net als in films- iets te eten kunt kopen en aan een gemoedelijk zitje kunt eten – en waar wij in dit geval Skipbo speelden zodat Anzam alsnog kon proberen te winnen-. We genoten van het uitzicht en probeerden de sunset vanuit een rijdende trein vast te leggen. Een geweldige laatste ervaring samen voordat we afscheid namen in Anuradhapura…

Anuradhapura is de voormalig hoofdstad en staat bekend om haar vele Dagoba’s = die (meestal witte) soort tempels met een spitse punt, bekend uit het Boeddhisme en haar fantastische markt met groenten en fruit. Ik verbleef aan de rand van het centrum en zocht zoveel mogelijk de lokale – straat- tentjes op qua eten en drinken. Ik nam de fiets om naar Mihiintale te gaan, een grote Dagoba op een berg op 14km aftstand van Anuradhapura. Mensen toeterden, zwaaiden en bleven maar inhalen (wat even wennen is om aan de “verkeerde” kant van de weg te fietsen en bij elke keer dat je ingehaald wordt bijna valt omdat je schrikt van de toeter. Heen niks aan het handje, maar na mijn bezoek aan dit indrukwekkende gebied met niet alleen een grote Dagoba maar ook een huge Buddha en heel Boedhistisch centrum, vertrok ik rond 1900 – na de sunset- terug naar Anuradhapura. De fietsen fietsen geweldig maar hebben niet de (verplichte) onderdelen zoals ik ze ken en dus, nee deze fiets had geen licht. Daar ga je dan, op een 80 weg met je zaklamp aan op je telefoon, terug naar Anuradhapura..

Een nieuwe gast – toevallig Nederlands- was aangekomen en samen met deze YT documentairemaker liep ik 20 km door de oude stad en aten we in de meest afgelegen tentjes. We liepen naar een restaurantje dat ons aangeraden was, toen we langs de enorme – omheinde- markt liepen. We liepen in het donker en ik wilde maar al te graag een foto maken van de drukke, verlichte markt die achter een lage muur plaatsvond. Ik hoor mezelf nog zeggen dat ik ‘even snel’ een foto ging maken toen ik naar de muur liep, maar door de schaduw het hele – open- riool niet zag! Met volle vaart vooruit werd met volle vaart naar beneden en haalde mijn scheenbeen flink open en -achteraf bleek- kneusde mijn teen. Naast me vormde zich een plas bloed van ongeveer 10 centimeter en binnen enkele minuten zat alles onder het bloed en strompelde ik naar een restaurant waar het me toch wel heel erg handig is dat ze hier van die ‘wc douches’ hebben met afvoerputje en ik dus praktisch mijn voet en scheen in de wc kon afspoelen..

Ik vertelde over die Ayurvedische dokter die ik in Anuradhapura graag wilde leren kennen.. nou als je het over kansen pakken hebt! Senpathi, mijn hoteleigenaar, regelde mijn artsendagje. Toch net anders dan sightseeing maar minstens zo interessant!

Ik begon bij de Xray afdeling die buiten een soort dokterspost lag en waarvoor ik 1000LKR moest betalen, ongeveer 4,50€ voor een xray van mijn voet – die ik als souvenir mee kreeg-. We strompelden een paar meter verder naar de dokter die mijn wond opensneed om hem schoon te kunnen maken en vervolgens behandelde, met 3 zusters. Ook kreeg ik een nieuw shot tegen Tetanus – gewoon omdat ik vergeten was dat ik voor vertrek een booster Tetanus had gekregen-. Klaar denk je? Nee, voor enkele Euro’s kreeg ik een Penicillinekuur tegen een ontsteking aan het scheenbeen en nog 3 soorten gekleurde pillen waarvan Google niet wist wat het was, maar wat me uiteindelijk wel geholpen heeft!

Die Ayurvedische dokter waar je soms uren op moet wachten.. nou ik kon daar dus direct terecht! Heel indrukwekkend om te ervaren met welk ritueel hij de planten en kruiden die hij zelf uit de jungle haalt toepast voor (wond) genezing. Met een verbonden voetje maakten we een foto samen waarbij hij nog nét voor de foto zijn kammetje uit zijn borstzakje haalde om zijn haren te kammen. De prijs voor de behandeling mag je zelf bepalen. Wat een man! Senpathi dropte me af bij Janny, vrijwilligster bij de stichting Sri Lanka Support waar ik thee dronk en gefascineerd naar haar luisterde.

Trincomalee                                                                                                                              dag 9-10-11

Met mijn voetje in het verband had ik al beter geslapen dan de nacht ervoor en ik besloot na het ontbijt naar Trincomalee te vertrekken met de bus. Senpathi regelde een tuk tuk waarna ik mijn reis begon naar de eerste strandlocatie!

Bij aankomst in Trinco stond mijn eerste verrassing te wachten; de hertjes lopen hier namelijk gewoon op het busstation!

Ik boekte via booking een hostel in het midden van het centrum – best handig een Sri Lankaanse simkaart met 20gb voor omgerekend 7€- en verbaasde me over de hoeveelheid kleding-en souvenirshops die bij mij om de hoek lagen. Mijn backpack puilt echter al uit en vroeg ik een tuk tuk driver om me naar een leuk strandje te brengen. Hij bracht me naar Uppaveli beach waar een prachtig strand lag, maar waar het uitgestorven was op de koeien op het strand na. Toch bijzonder als je in plaats van voetafdrukken, hoefafdrukken in het zand ziet.

Sri Lanka, ooit Ceylon geheten is 450 gekoloniseerd geweest; 150 jaar door de Portugezen, 150 jaar door de Nederlanders en 150 jaar door de Engelsen – waarna de taal Engels verboden werd- en dus zijn er op veel plekken in het land Portugese, Nederlandse en Engelse invloeden te zien. Een voorbeeld hiervan ligt in Trincomalee waar het Dutch Fort Frederique ligt en nog steeds in gebruik is door het leger. Tevens ligt er binnen het fort een grote Hindoestaanse tempel waar elke dag meerdere ceremonies plaatsvinden. Onderweg naar de tempel stonden verschillende kraampjes met offerandes. Ik besloot een kokosnoot te kopen. Ik kwam aan toen er net een ceremonie begon en keek geïnteresseerd naar de rituelen die zich voltrokken binnen de tempel. De offerandes werden afgegeven aan de Sadhoe binnen de tempel. Ik liep naar hem toe, maar die kokosnoot wilde hij niet hebben! Sta je dan met je kokosnoot te koekeloeren…

Een beetje verbaasd keek ik om me heen toen iemand mij en mijn kokosnoot naar buiten stuurde. Ik zag anderen met een kokosnoot die ze in lichterlaaie hadden gezet en was benieuwd wat ik met die kokosnoot ging doen! Buiten stond een ijzeren hekje met daarin een stenen plateau waar een man me voordeed hoe ik de kokosnoot daarin kapot sla. Nou hup dan! De gebroken kokosnoot bleef liggen en ik mocht een wens doen..

Een interessant liefdesverhaal heeft zich hier afgespeeld;

"This tale focuses on Francina van Reed, the daughter of a distinguished Dutch gentleman who had made his home in Sri Lanka. Young Francina was engaged to a Dutch officer and was set to be married in the spring. Sadly, the officer decided to break off the engagement and return to his homeland in Europe. This devastated Francina who was left distraught and helpless. It is said that she climbed up to Swami Rock and watched as her beloved sailed off from the island never to return. Heartbroken, she leapt off shortly after and plunged into the murky depths of the ocean. Ever since then, the location has come to be known as Lover’s Leap."

Na de tempel liep ik via Dutch Beach Bay naar een tuktuk.

Nilaveli Beach was strand nummer drie en de tuktuk bracht me naar een gemoedelijk maar verlaten (door het gebrek aan toeristen) strandtentje. Grappig hoe verwachtingsmanagement dan werkt als je bedenkt dat je een zonnig strand verwacht met veel strandbarretjes maar die barretjes dan gesloten of leeg blijken te zijn. Zit je ineens aan het bier met de eigenaar die ook gewoon moet eten en vervolgens ratatouille maakt voor twee personen. Van een lege strand bar heb je zo ineens de meest bijzondere avond met een tamil tijger (die gevochten heeft in de oorlog)!

Sigiriya                                                                                                                                       dag 11-12-13

Met de bus van Trincomalee naar Sigiriya was ik een kleine 5 uur met onderweg rijstvelden, palmbomen, apen en olifanten die als een soort boeiend aquarium van flora en fauna aan me voorbij trokken en kwam ik aan bij een homestay in Sigiriya.

Een klein dorpje naast Dambulla dat bekend staat om zijn world heritage site; de Lion’s Rock.

“The capital and the royal palace were abandoned after the king's death. It was used as a Buddhist monastery until the 14th century. Sigiriya today is a UNESCO listed World Heritage Site. It is one of the best preserved examples of ancient urban planning.”

Het was hier zo ontzettend rustig. Buiten het fluiten van de vogels, de apen die boven me in de bomen speelden en een kat die mijn rok verschandeliseerde en aan het spinnen was, hoorde ik enkel de druppels regen die van blad op blad vielen. Want regenen, dat deed het in Sigiriya!

In de middag was het regen, regen en nog eens regen. Ik belde een tuk tukdriver en vroeg hem om me naar Dambulla te brengen. In Dambulla waren namelijk de Cave Temple en de Golden Buddha-. Werkelijk prachtig hoe ze een hele tempel uit de rots gehouwen hebben en nog mooier; hoe ze alle plafonds tot in de puntjes beschilderd hadden! Zoals een goed hobbyfotograaf betaamd probeerde ik zoveel mogelijk van dit prachtigs vast te leggen, maar bij thuiskomst bleek mijn telefoon -sinds de Himalaya al- een beetje te emmeren en al mijn foto’s gewist te hebben. Potverdorie..

Met mijn hulplijn op afstand – vanuit Curaçao- probeerden we in de nacht de foto’s terug te halen en de rest in ieder geval veilig te stellen en ging een aantal uur later mijn wekker voor een bewolkte sunrise vanaf Pidurangala rock – de rots naast de Lion’s Rock-. Mooi om te zien van een afstandje en ondanks dat de prijs voor het beklimmen van de Lion’s Rock alles behalve in verhouding staat, besloot ik toch om naar boven te gaan en het voormalig paleis van dichtbij te bekijken..

De Lion’s Rock dankt haar naam aan de leeuwenpoten die de ingang naar het ‘trappenhuis’ naar boven sieren. Wat een kunst en onvoorstelbaar hoe ze hier in 477-495 AD een paleis op deze rots konden bouwen. De fundering ligt er nog en ik moet er niet aan denken hoe ze al die baksteentjes toendertijd naar boven hebben moeten sjouwen! Buiten de steentjes liggen er nog meerdere ‘bathingpools’ op de top van de rots, heel indrukwekkend en schoon als ik dat vergelijk met menig vies vijvertje in Nederland! Het uitzicht was – zelfs ondanks de mist en regen- geweldig. Op de weg omlaag werd ik overal vergezeld door aapjes die hele stukken met me meerenden! Ik weet dat ze gevaarlijk kunnen zijn, maar wat zijn ze oh zo schattig!

In de avond, dezelfde tijd als dag ervoor besloot ik terug te gaan naar Dambulla en belde mijn tuktukdriver voor ’50 first dates’ maar dan anders. We herhaalden letterlijk alles wat we de dag ervoor gezegd hadden en ik toonde dezelfde verbazing over de prachtige dingen die ik zag en ondanks dat elke bewaker zich afvroeg wat ik kwam doen was het een hilarische avond met dit keer -bewaarde- foto’s.

Na mijn gesprekken met Gideon, Senpathi en Janny besloot ik vanuit Sigiriya mijn planning om te gooien en voor onbepaalde tijd terug te gaan naar Anuradhapura om mijn steentje bij te dragen voor de stichting.

Wist je dat:

·       … snacks die in de bus verkocht wordt vaak ‘geserveerd’ worden in het huiswerk van de kinderen?

·       … bejaarden elke vrijdag langs winkels en restaurants en vragen om hun ‘pensioen’? Ze krijgen dan van de restaurants en winkels meestal een aantal roepies.

·       … er twee talen zijn binnen Sri Lanka? Tamil en Singalees..

·       … honden hier de wegbeheerders zijn? Toeter of geen toeter, doordat ze midden op de weg of rotonde blijven liggen bepalen zij waar het vervoer rijdt..

·       … ik in Jordanië, Nepal en Sri Lanka 25-30°C heb gehad, maar ik door de cultuur nog geen bikini aan heb gehad. #Zonnebankje thuis..

·       … de luchtvochtigheid tussen de 60 en 92% ligt à mijn haar dit niet tof vindt, maar de muggen wel!

·       … [beetle] een oppeppend goedje is dat ze hier kauwen als ze extra energie nodig hebben? (en dit bestaat uit bladeren, lijm, een nootje en tabak dat ze kauwen en dat er na het kauwen uit ziet alsof ze een bloedende mond hebben..)

·       … de bekeuringen van de politie aan het einde van de maand hoger zijn, dan hebben de meesten het geld het hardste nodig

·       … het maken van een ‘liggend achtje’ met je hoofd een teken is van bevestiging – en dat heel verwarrend is want het betekent bij ons dat je twijfelt-

·       … vissers hier op een opgeknoopte binnenband van een vrachtwagen vissen als ze geen geld hebben om te beschikken over een bootje?

·       … hier zelden met bestek gegeten wordt?

·       … er goudvissen op straat verkocht worden omdat veel mensen geen televisie hebben en graag naar een aquarium kijken?