2- Vakantie of reizen? --> Vrijwilligerswerk! Stichting Sri Lanka Support..

Sri Lanka Support in Anuradhapura...                                                                                                          

Zoals in mijn vorige blog beschreven besloot ik na mijn gesprekken met Gideon, Senpathi en Janny vanuit Sigiriya mijn planning om te gooien en voor onbepaalde tijd terug te gaan naar Anuradhapura om mijn steentje bij te dragen voor de Stichting Sri Lanka Support.

Ik besloot haar via Gideon te contacten met de vraag of ik kon helpen in de stichting en besloot mijn reisplannen aan te passen.

In de ochtend kwam ik aan bij Janny in Anuradhapura. Een mooi huis aan de doorgaande weg dat gehuurd wordt door Janny namens de Stichting Sri Lanka Support en waar menig vrijwilliger heeft verbleven! Janny werkt namens de stichting 3 maanden vanuit Sri Lanka en 3 maanden opeenvolgend vanuit Nederland en verblijft dus 6 maanden per jaar in Sri Lanka. Benoemenswaardig is dat Janny 79 jaar is en ik vol bewondering naar haar verhalen en ervaringen geluisterd heb. Avond op avond..

“Het doel van Sri Lanka Support (SLS) is de levensomstandigheden van de armste kinderen in de buitengebieden (jungle) van Anuradhapura op Sri Lanka te verbeteren. SLS richt zich bijv. op huisvesting, werk en onderwijs, maar geeft ook hulp aan kansarme gezinnen.

SLS koopt in Sri Lanka artikelen of onderdelen en stimuleert daarmee de lokale markt. De plaatselijke bevolking doet zelf de projectvoorstellen. Er is nauw overleg met scholen, gezinnen, lokale organisaties en bijv. de KvK in Sri Lanka. Hiervoor verblijft Janny Fioole, veldwerker, ieder jaar zes maanden op Sri Lanka.“

Het mooie van de stichting is de geweldige samenwerking tussen enkele kopstukken uit Sri Lanka – Senpathi, Nederland- onder andere Janny en Gideon, en de sponsoren uit Nederland die het samen mogelijk maken om de kansarme kinderen te stimuleren naar school te kunnen blijven gaan.

Ik leerde Senpathi kennen toen ik in zijn hotel logeerde en aan het ontbijt zat bij Gideon die tevens als vrijwilliger voor de stichting werkt en mij tevens fascineerde als persoon. Toen ik besloten had om me in het donker in het riool te storten en mijn scheenbeen open te halen/ te kneuzen en mijn teen te kneuzen hielp Senpathi me naar verschillende doktoren – waaronder de beroemde ayurvedische dokter- waarna ik (niet kon lopen en) naar Janny gebracht werd. Wat een fantastische inspirerende vrouw is me dat zeg!

Ik mocht mijn steentje bijdragen in het maken van de schoolpakketten. De schoolpakketten worden gefinancierd door de sponsoren in -voornamelijk- Nederland. Elk van de 200 kinderen heeft één sponsor. Van het geld worden schoolpakketten samengesteld die bestaan uit (door de school aangegeven benodigdheden;) schriften, schrijfbenodigdheden inclusief etui, waterfles, broodtrommel, passer etc en uniformschoenen inclusief sokken. De schoenen zijn voor de meisjes wit, en voor de jongens zwart. Elk pakket heeft een waarde van ongeveer 45,-€ en werd dit jaar geleverd in een soort katoenen tas aangezien de kinderen de verstrekte schooltas niet gebruikt hebben door Corona. Zij kunnen zelf de benodigdheden ompakken in de schooltas die vorig jaar verstrekt is. Samen met Janny bracht ik de tassen naar de gezinnen die hiervoor door de school geselecteerd zijn.

Het zijn kinderen die door de school aangewezen zijn als de meest hulpbehoevende kinderen. Tevens mocht ik enkele scholen bezichtigen. De scholen en de gezinnen die ik bezocht zijn van een heel ander kaliber dan jij en ik gewend zijn. Sommigen wonen in leemhuisjes en de meeste hebben geen deuren of ramen maar enkel openingen, onvoorstelbaar maar waar wonen ze vaak op afgelegen gebieden waar olifanten en apen graag huishouden als de rivier door de moessontijd niet buiten zijn oevers treedt.

De scholen zijn bijna allemaal van buiten beschilderd met het alfabet, wereldkaarten en landkaarten en geven een hele gemoedelijke indruk. Er zijn geen tegels maar er ligt zand op de grond die vrij geveegd wordt van bladeren en vuil en sommige klaslokalen zijn buiten – het lijkt soms een beetje op een overkapping waaronder de leerlingen les krijgen-. Opvallend is dat ze hier heel veel docenten hebben maar relatief weinig leerlingen per klas.  Dat maakt dat ze soms in een ruimte met twee docenten lesgeven en de kinderen met de rug naar elkaar zitten – vanuit het midden gezien-.

Bijzonder en mooi om te zien dat de docenten leerlingen aandragen bij de principles die de stichting laat weten welke kinderen de hulp het hardste nodig hebben- en de hulp dus goed terecht komt. Wat ik bewonder aan de stichting was de transparantie naar haar sponsoren toe. Niet enkel de schoolkinderen worden geholpen, maar ook verschillende andere projecten worden hiervan opgezet.

Het thuisbrengen van de schoolpakketten was meer dan indrukwekkend. De schoolpakketten gaan naar 200 kinderen van 29 verschillende scholen waarbij niet onopgemerkt mag blijven dat de stichting al 90 scholen in North Central Sri Lanka heeft geholpen met verschillende projecten; van wc’s faciliteren en bouwen, tot ruimten renoveren of een groentenproject waarbij leerlingen zaden kregen om thuis verschillende soorten groenten te verbouwen.

Ik kan je niet vertellen hoe bijzonder het dan is als er een meisje van 9 jaar oud aan komt rennen met een foto in haar hand waarop een fantastische oogst te zien is, om haar vervolgens haar schooltas te geven waar ze ons voor bedankt door te knielen voor ons en een buiging te maken waarbij haar gevouwen handen van de grond naar haar borst gaan; een teken van dankbaarheid.

Zo’n raar gevoel als je de tuk tuk in stapt, achterom kijkt en ziet hoe de hele familie- dankbaar voor het pakket, en naar ons zwaaiend- voor hun lemen huis staat. Een huis dat geen glazen ramen heeft maar tralies om apen buiten te houden en soms niet eens een voordeur heeft. Een huis waarbij de kinderen ’s avonds een soort matras op de grond leggen om op te slapen, maar een bureautje staat zodat ze hun huiswerk kunnen maken.

Er zijn ook levensmiddelenpakketten gesponsord en dus hebben sommige families niet alleen een schoolpakket gekregen – leerling gebonden- maar ook een levensmiddelenpakket wat in veel gevallen ontvangen werd alsof het kerstmis was!

Erg bijzonder om te zien en te ervaren hoe hartelijk deze mensen zijn in de omstandigheden waarin ze leven; vaak aan de rand van de jungle waar apen en olifanten huishouden, afgelegen in -wat ze – een huis- noemen- en waar ze vaak met gezin en opa en oma wonen.

Google voor meer informatie vooral eens op Sri Lanka Support, want wat zij doen maakt werkelijk een groot verschil! http://www.srilankasupport.nl

Elke dag ontbeet ik samen met Janny op het balkon en spraken we de dag door. Dan maakten we tassen klaar, gingen de bestelde schoenen ophalen, gingen voetafdrukken maken van de leerlingen bij de scholen om de maat voor hun uniformschoenen te kunnen bepalen of bezochten de scholen waarna we in de middag naar de huizen van de kinderen gingen.

Ik hou van reizen.  Wat veel mensen niet beseffen is dat er een groot verschil is tussen reizen en vakantie..

Waar vakantie voornamelijk bestaat uit ontspanning en in veel gevallen genieten van een bepaald klimaat, is reizen de verdieping in een cultuur, een leefwijze en het onbekende ontdekken.

Mijn oorspronkelijke planning betrof niet Sri Lanka, maar hoe dat zo gaat inmiddels, kwam ik er door omstandigheden – weliswaar na twee vliegtickets vanuit Nepal- terecht. Ik had mijn huiswerk grotendeels gedaan en onder het genot van een biertje aan het strand van Negombo met de hosteleigenaar een planning gemaakt welke plaatsen ik wilde ontdekken in Sri Lanka. Dat ik ook een strand wilde zien zodat ik eindelijk die bikini een keer aan kon, oké, maar voornamelijk de geschiedenis naar de oorlog tussen de Tamil en Segalezen in Jaffna, maar ook de boeddhistische en hindoeïstische religies die in steden samen gaan vond ik erg interessant. Toen ik echter met de stichting in aanraking kwam besloot ik elk Point of Interest (POI) te verkorten zodat ik 25% van mijn tijd in Sri Lanka kon besteden aan de verdieping van de mooie mensen die in Sri Lanka leven; een land dat 450 gekoloniseerd is geweest door (150 jaar) de Portugezen, (150 jaar) door de Nederlanders en (150 jaar) door de Engelsen. Alle invloeden zie je overduidelijk terug in het hele land. Zo werd er handel gedreven door de Portugezen, bouwden de Nederlanders veel forten en zijn de schooluniformen een overblijfsel van de Engelsen – net als typerende steden zoals Nuwa Eliya overigens-.

Interessant feit is dat na de kolonisatie van de Engelsen de taal Engels heel lang verboden is geweest. Ondanks dat ik had gelezen dat er goed Engels werd gesproken in Sri Lanka, schrok ik toch van het niveau en was een verdiepend gesprek zelden te voeren.. Los van de (mannen) die eerst je herkomst willen weten, dan je leeftijd en vervolgens of je getrouwd bent.

Ik heb de mensen die ik heb leren kennen in mijn hart gesloten en de fles kokosarrack die ik van Senpathi kreeg heb ik dankbaar in ontvangst genomen; om te drinken met familie en vrienden zodat ik meer kan vertellen over Sri Lanka!

 – Dat ik Senpathi na mijn verblijf nog veel zou spreken zou later blijken…-